Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Τα βλέμματα καμιά φορά


Τα βλέμματα είναι δρόμοι που φεύγουν 
Στρίβουν και χάνονται μακρυά
Δεν θα φτάσω ποτέ πριν απ’ αυτούς στην άκρη του κόσμου 
Αυτοί θα με οδηγούν, δεν θα ξεφύγω 
Θα τρέχω ξωπίσω τους 
Άλλοτε με λαχτάρα κι άλλοτε 
Με απελπισία 
Μια μέρα θα σταματήσω στη μέση του δρόμου νικημένος 
Θα ξαπλώσω στην ιδρωμένη άσφαλτο 
Και θα κλείσω τα μάτια 

Τα βλέμματα καμιά φορά είναι δρόμοι αδιέξοδοι

***
ο πίνακας είναι του John Rogers Cox

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου