Το παραμύθι του Αγίου που έπεσε στη γη

Ήταν μια μέρα ένας Άγιος. Ακροπατώντας στα σύννεφα αφηρημένος, σκόνταψε, και τσουπ έπεσε στη γη. «Έργο του θεού μου είναι κι αυτή» σκέφτηκε και άφησε να τον παρασύρει η χαρούμενη ανάμνηση της ζωής καθώς περπατούσε: χιλιάδες λουλούδια, εκατομμύρια, λογιών λογιών χρώματα και σχήματα κι οσμές και γύρω πεταλούδες και ζουζούνια που πίναν λαίμαργα τους χυμούς της άνοιξης και ξάφνου... Ξάφνου εμπρός του είδε ένα νέο ξαπλωμένο στο χορτάρι, με το κεφάλι γυρτό στο πλάι και τα χέρια απλωμένα και λυγισμένα πίσω στο σβέρκο και το πουκάμισό του ανοιχτό και τα μάτια του κλειστά. Κι ο Άγιος θυμήθηκε τι είναι ο έρωτας και μια μεγάλη ταραχή τον έπιασε που θα έπρεπε να επιστρέψει στην αγάπη του θεού του.

Τότε, έσκυψε, πήρε στην αγκαλιά του τον κοιμισμένο νέο και ανελήφθη εις τους ουρανούς. Οι άνθρωποι λένε πως ο θεός παίρνει κοντά του τους ανθρώπους που αγαπά, όμως εμείς το ξέρουμε καλά πως τους παίρνει κοντά του γιατί δεν θέλει να χάνει τους Αγίους του.

***
ο πίνακας είναι του Grand Wood